آیا آموزش گرامر زبان انگلیسی روشی از رده خارج است؟

یکی از چالشی‌ترین قسمت‌های یادگیری انگلیسی، یادگیری گرامر است. یادگیری گرامر برای افراد زیادی یکی از دشوارترین بخش‌های یادگیری زبان است. خیلی از ما ممکن است تجربه‌های ناخوشایندی از درس‌های گرامر داشته باشیم. احتمالا در سالهای اخیر تبلیغاتی مانند “انگلیسی را بدون گرامر یاد بگیرید” را شنیده‌اید و یا افراد زیادی را دیده‌اید که یادگیری انگلیسی بدون گرامر را تشویق می‌کنند. اگر می‌خواهید زبان انگلیسی را خوب یاد بگیریم باید تکلیف خودمان را با گرامر مشخص کنیم. باید بدانیم با گرامر باید چه کنیم. پس این مقاله را خوب بخوانید.

چرا به دنبال یادگیری انگلیسی “بدون گرامر” هستیم؟

شاید بزرگترین تجربه جمعی که ما ایرانیان از یادگیری انگلیسی بر مبنای گرامر داشته‌ایم، مدرسه است. البته بهتر است بگوییم بزرگترین تجربه شکست خورده. در طول سه دهه گذشته، تقریبا بیشتر ما دیده‌ایم و متوجه شده‌ایم که خروجی کلاسهای انگلیسی مدارس ما تقریبا صفر است. بیشتر افرادی که انگلیسی یاد گرفته اند به کلاسهای آموزشگاهی یا خصوصی مراجعه کرده اند و یا از منابع دیگری کمک گرفته اند. خیلی از ما در کلاسهای انگلیسی مدرسه، گرامر را خوانده‌ایم، حفظ کرده‌ایم، تست زده ایم و در انتها نتوانسته‌ایم چند جمله انگلیسی بگوییم یا بفهمیم. اما این تجربه محدود به ما ایرانیان نمی شود. تقریبا در همه جای دنیا، تجربه یادگیری زبان از طریق گرامر، روشی شکست خورده است.

اما در این میان، یادگیری از طریق گرامر برای بسیاری از ما نه تنها تاثیر مثبتی نداشته است، بلکه رنج آور بوده است. واقعیت اینجاست که یادگیری گرامر مانند یک درس خسته کننده است. نکات زیادی دارد و باید حجم زیادی مطلب حفظ شود. اینجا به راحتی می توان ریشه (حتی می توان گفت) تنفر بسیاری افراد از گرامر را فهمید.

در این فضا افراد زیادی آمده‌اند و این حس منفی را درک کرده اند. تبلیغات زیادی شنیده ایم که ما انگلیسی را بدون هیچ گرامری به شما آموزش می دهیم. موسسات و آموزشگاههایی شروع به تبلیغ کرده اند که در موسسه ما، شما بدون گرامر و بر اساس روشهای مکالمه و یا روشهای ادراکی و یا روشهای جدید (با نام گذاری های عجیب)، می توانید به راحتی انگلیسی صحبت کنید. بسیاری از پدران و مادران هم تحت این احساسات، به دنبال جایی هستند که انگلیسی را به “مدرن‌ترین” روش ممکن (که از نظر آنها گرامر در آن جایی ندارد) به کودکان خود یاد بدهند. یکی از بزرگترین دلایل این افراد هم این است که ما هیچکدام فارسی را با گرامر یاد نگرفته ایم، پس می توانیم انگلیسی را هم بدون گرامر یاد بگیریم. آیا این جمله درست است؟

پیشنهادهای ویژه

ما زبان مادری خود را بدون گرامر یاد گرفته‌ایم، پس…؟

اصلی ترین استدلالی که گرامرناباوران(!) برای رها کردن یادگیری گرامر دارند این است که ما زبان مادری را بدون گرامر یاد گرفته ایم پس می توانیم زبانهای دیگر را نیز به همین روش یاد بگیریم. اما اشکال این جمله کجاست؟

واقعیت اینجاست که تحقیقات نشان می دهد قابلیت یادگیری ناخودآگاه گرامر از طریق شنیدن در انسان، در بالای ده سالگی وجود ندارد. حتی بسیاری این سن را پایینتر می دانند و سن یادگیری زبان مادری را 4 یا 5 سالگی می دانند. آنچه که دانشمندان از کودکان جدامانده (کودکانی که به صورت ایزوله بزرگ شده اند و با زبان ارتباط نداشته اند) مشاهده کرده اند، این بوده که آنها هیچ مهارت گرامری نداشته اند. حتی بعد از ارتباط با افراد دیگر و سالها آموزش، باز این کودکان نمی توانند به خوبی انسانهای دیگر صحبت کنند و از مهارت های گرامری استفاده کنند. ^[منبع]

در واقع مهارتهای گرامری در کودکان خردسال، از طریق شنیدن و تکرار کردن، به صورت فیزیکی در مغز آنها ایجاد می شود و هر چند می توان کمی به آنها افزود، اما این ارتباطات سلولی دیگر قابل تغییر نیستند.اگر شما این متن را می خوانید احتمالا از سنین چهار یا پنج سالگی گذشته اید و دیگر این قابلیت را نخواهید داشت. حتی کودکان شما که در سنین 10 سال به بالا هستند نیز همین ویژگی را دارند. بنابراین درست است که همه ما زبان مادری را فقط با شنیدن و بدون یادگیری گرامر یاد گرفته ایم، اما باید این واقعیت را قبول کنیم که دیگر این قابلیت را نخواهیم داشت!

بهتر نیست به جای یادگیری گرامر، انگلیسی را در محیط یاد بگیریم؟

خوب این یکی دیگر از آن اشتباهاتی است که بسیاری دارند. این ایده در ذهن بسیاری جا افتاده است که اولا هر زبانی را تنها می‌توان در محیط یاد گرفت، دوم اینکه وقتی در محیط قرار بگیرید به هر صورت آن زبان را یاد خواهید گرفت و نیاز به هیچ آموزشی ندارید. این ایده کاملا اشتباه است!

شاید اگر خانواده‌هایی که به خارج از کشور مهاجرت کرده باشند را دیده باشید، یک چیزی را متوجه شده باشید. اول اینکه بسیاری افراد هستند که بعد از مسافرت، همچنان زبان آن کشور را به خوبی یاد نمیگیرند، مخصوصا به خاطر اینکه در سالهای اخیر هموطنان زیادی به این کشورها مهاجرت کرده‌اند این افراد با بودن در جمع‌های دوستان ایرانی، عملا بیشتر با زبان فارسی در ارتباط هستند. از طرفی گاهی وقتی اعضای دیگری از خانواده می توانند مشکلات آنها را حل کننند، آنها نیازی به درگیری با زبان نخواهند داشت. بنابر این صرفا در محیط بودن باعث نمی‌شود شما زبان آنجا را یاد بگیرید.

از طرفی شاید این مورد را هم دیده باشید، که بسیاری از مواقع، کودکان مثلا هفت ساله این خانواده‌ها، از خود آنها بهتر و با لهجه بهتری انگلیسی حرف می‌زنند! علت این مسئله همان است که قبلا اشاره کردیم، کودکان به راحتی می‌توانند در محیط، زبان را یادبگیرند. اما برای افراد با سن بالاتر، این مسئله دیگر وجود ندارد. بنابراین حتی اگر شما در محیط انگلیسی زبان هم قرار بگیرید، باز هم باید به کلاس زبان بروید! باید همچنان گرامر را بخوانید و یاد بگیرید، و انگلیسی را تمرین کنید.

جایگاه گرامر در آموزش انگلیسی کجاست؟

پس اگر ما بدون گرامر و صرفا با شنیدن نمی توانیم یک زبان خارجی مثل انگلیسی را به خوبی یاد بگیریم و از طرفی آموزش زبان بر مبنای گرامر هم شکست خورده محسوب می شود، سوال پیش می آید که باید چه کار کرد؟ جایگاه گرامر چیست؟

بگذارید یا یک مثال آن را روشن کنیم. یک دکتر جراح را تصور کنید. اگر این فرد سالها کتاب و درس بخواند و در کلاسهای تئوری شرکت کند، اما هیچگاه تیغ جراحی به دست نگیرد، هیچگاه نمی‌تواند یک جراح شود. این فرد تنها زمانی می‌تواند یک جراح شود که در کلاسهای تمرینی عملی شرکت کند و بعد از آن در کنار جراح های دیگر، عمل های جراحی را از نزدیک ببیند و کارهای کوچک انجام دهد. بنابراین تئوری، تا زمانی که با تمرین عملی همراه نباشد کوچکترین امکان استفاده‌ای ندارد.

اما همین فرد جراح را در نظر بگیرید که هیچ کلاس تئوری نرفته باشد. هیچ اطلاعاتی درباره بدن انسان نداشته باشد و آناتومی انسان را نشناسد. اگر در کنار جراح های دیگر باشد، تنها می تواند چیزهایی را به صورت حفظی یاد بگیرد. اما هیچگاه نمی‌تواند یک جراح شود چون هیچ چیز از بدن انسان نمی‌داند. در واقع علم کافی را ندارد. این تقریبا برای بسیاری کارهای دیگر صدق می‌کند. از برنامه‌نویسی تا فوتبال گرفته، شما دو جنبه تئوری و عملی را در کنار همدیگر دارید. آن چیزی که باعث می‌شود کاری را انجام دهید تمرین عملی است. تئوری به تنهایی هیچگاه نمی‌تواند چیزی به شما اضافه کند. اما این تئوری مانند سکوی پرتاب ضروری است و با داشتن آن می‌توانید کار عملی را شروع کنید.

پیشنهادهای ویژه

نقش گرامر در انگلیسی نیز به این شکل است. شما تنها با بلد بودن گرامر انگلیسی، هیچگاه نمی‌توانید انگلیسی حرف بزنید و بفهمید. اما بدون خواندن گرامر نیز، هیچگاه نمی‌توانید جمله درست بگویید. شاید بتوانید جملاتی را حفظ کنید و تکرار کنید و حتی با یاد گرفتن جملاتی به صورت الگو، بتوانید جمله‌های جدیدی بسازید، اما تا وقتی گرامر را نخوانید، احتمالا خیلی جاها جمله‌های اشتباهی خواهید ساخت!

نتیجه گیری

پس به یک نتیجه مهم می‌رسیم، تنها با یادگیری گرامر انگلیسی نمی‌توانیم در زبان پیشرفت کنیم، اما برای پیشرفت در زبان انگلیسی، نیاز به داشتن مهارت‌های گرامری خواهیم بود.

نمایش برچسب‌ها

آموزش گرامر انگلیسی, گرامر انگلیسی, گرامر زبان انگلیسی, یادگیری گرامر زبان انگلیسی